در گذشته های دور، سیستم نشیمنی در بعضی مکان های شهر وجود داشت به اسم سیستم نشیمن جعبه ای، این سیستم نشیمن اختراع کسبه و مغازه دارهای سطح شهر بود. طراحی این صندلی راحتی تک نفره خیلی ساده بود و برای یک خواب کوتاه مدت در طول ظهر خیلی مناسب بود و تجهیزات زیادی هم نیاز نداشت. این سیستم نشیمن سنتی، از دو جعبه نوشابه یا جعبه میوه چوبی تشکیل می شد و یک قالیچه پوسیده رنگ و رو رفته.
با گذشت زمان آن روش نشیمن از بین نرفت ولی دچار تغییر شکل و ساختار شد و به قول امروزی ها مدرن و با کلاس شد. جعبه نوشابه و میوه و قالیچه پوسیده جای خود را دادند به چرم حیوانی و چهار چوب فلزی سیلور و فوم های طبی. حالا برای طراحی صندلی راحتی تک نفره ، ساعت های متمادی چندین نفر طراح و متخصص وقت میگذارند و تحقیق می کنند تا خدای نکرده ستون فقرات قوس بر ندارد به زانو فشار وارد نشود و در نهایت خواب رویایی کاربر محترم، برفکی نشود.
صندلی های راحتی تک نفره و مدرن به صورت دو تکه یا یک تکه تولید می شوند. ولی در هر دو مدل وقتی کاربر روی مبل لم می دهد و بالا تنه نسبت به پاها زاویه ای حدودا 120 درجه تا 150 درجه تشکیل می دهد. در این حالت در بدن کاربر، جریان خون به شکل روان تری انجام می گیرد و فشار از روی کمر و پاها برداشته می شود و در حقیقت کاربر وارد فاز ریلکس کردن و بازتوانی می شود.
این صندلی راحتی هم مدل خانگی دارد که طراحی فانتزی دارد و هم طرح های دیگری از آن وجود دارد که مناسب اتاق مدیریت و فضاهای اداری است که طراحی رسمی تری دارد. ظهرها بعد از صرف ناهار، یک ساعت خواب و دراز کشیدن روی این مدل مبلمان های راحتی خیلی می چسبد.
نشر اختصاصی : نوبرانه
